پلاک 1995

آدمي است و نوشتن و رها شدندلم تنگ شده بود براي نوشتني بي دغدغه و آرام هرچند كه در حال حاضر چندان هم بي دغدغه نيستم اما بايد زماني را هم به خود خودم اختصاص دهم. چاي با گل محمدي دم كرده ام، عطرش آدمي را مدهوش مي كند و همايون شجريان مي خواند : من از تو جان گرفته ام كنم فداي تو، ز جان گذر نمي توان مگر براي تو... اين روزها به شدت مشغول نوشتن پايان نامه و انجام مراحل آزمايشگاهي هستم و در اين مرحله تجربيات زيادي به دست آورده ام، چه عملي و چه اخلاقي. حس و حال و تكاپوهاي اين روزهايم را با وجود خستگي هاي فراوان دوست دارم، زندگي مگر جز همين لحظه ها نيست... يك روز در آزمايشگاه و در اوج خستگي به ديوار تكيه دادم و آبي خنك نوشيديم و با خودم گفتم زندگي همين لحظه هاست، با خستگي، خوشحالي و اندوهگيني :) استاد و دوست عزيزم هم از فرصت مطالعاتي برگشتند و از اين بابت هم بسيار خوشحالم و هر هفته نتايج و روند كار را با هم مرور مي كنيم و از ايشان ياد مي گيرم، نه تنها علم بلكه اخلاق و انسانيت و مهرباني را هم.صرفا نوشتني بود از باب اين روزهايم و زندگي در آخرين نفس هاي كارشناسي ارشد، زندگي اي كه تك تك لحظات آن را حس مي كنم، لمس مي كنم و با تمام جان تمام لحظاتش را در آغوش مي گيرم. پلاک 1995...